Esintili Edebiyat

Olur da bir gün rastlarsan bana  Sana bir sır; Ölüme dek bırakmayacağım seni Ve gülene dek yaşayacağım Ve devrimi senin vücudunda bir yerlere saklayacağım And olsun Ve  And olsun sana...                                                    Batuhan GEDİKLİOĞLU

Sessiz sedasız bir günah işliyor sanki yüreğim Bedenime, bedenime çarpıyor kahkahaların. Kahkahaların canımı yakıyor. Canım yanınca sinirleniyorum. Sinirlenince saplantılarım oluşuyor. Saplantılar beni uçsuz bucaksız bir deliliğe götürüyor. Delilik kara bir kuyu. Derin bir kuyu. Çölde bir su kuyusu delilik. Delilik bir gül. Ben bir diken. Delilik bir zehir. Ben bal. Gözyaşı, Yağmuru kalbin. Ve hıçkırıklar eşlik ederken çakan şimşeklere, Gök gürültüsü gibi duyulabilir uzaktan. Gökyüzü sahte, Gözlerin sahte, Tebessümün sahte. Gözüme gerçek görünen ne varsa Yalan.                     Batuhan GEDİKLİOGLU

                   Ne var hiç büyümesem. Acılara alışarak büyümesem ne olur sanki? Uzamasa, çıkmasa sakallarım. Aşkı mesela hâla sadece iki insanın dudaktan öpüşmesi zannetsem. Bozulan ben değil de hayatın düzeni olsa ne olur sanki? Ama olmaz, illa büyüyecez, çekecez illa acıları. İsyan etsek mesela, ayaklansak tüm dünya derbederleri. Ne derler? Anarşist aşık mı, aşık anarşistler mi? Hangisini layık görürler bize. Acıya isyandan, barışa sevdadan asarlar mı mesela bizi? Ben büyüdüm. Sesim kalınlaştı. Sakallarım çıktı. İnsanlar daha bir farklı bakmaya başladı. Ben büyüdüm ve büyüklüğümün bunlarla hiçbir ilgisi olmadı. Canım yandı. Yaşamayı bildim ya da zorla öğrendim. Toprağı farkettim. Toprağın bize verdiklerine ve aldıklarına şahit oldum. Evet ben büyüdüm ve büyümeye devam ediyorum çünkü acılar  ve alışmalar gün geçtikçe bana bir şeyler öğretiyor. Acılar insanları olgunlaştırır derlerdi    de, acı insanı üzmekten başk...

Delirmenin ince çizgisi, Sağdan soldan kuvvetli rüzgar Bir bebek çığlıyla başlayan manasız serüven Delirmenin ince çizgisinde bir ruh Elinde koca boşluk Kafasında yokluk Delirmek fiili Bir uzun hava zılgıtı İsimsiz telli bir çalgı Delirmeyi seyreden adam Denize dalmış gözler Vapurdan sigaraya sade bir duman Delirmek Bir tesbih taşı Bir teşbih yolu Sessiz bir deli Üstü başı pis Berrak kalbi Kalabalık zeki Kalabalık akıllı Kalabalık dahi Yalnızlık yalından gelen Uzakta Tek başına bir deli Asi bir deli İnsan bıkmış İnsan tükenmiş İnsan yol olmuş gitmiş Gün kara Kömür kara Eller ruhlar hep kara Her şey fani Aşk bir delinin yok olması gibi Ve saçlar En güzeli Sarı hali                                                       Batuhan GEDİKLİOĞLU