Esintili Edebiyat

   I.               Özge, Güneş yalnızlığına doğdu yine. Yine tüm geceler herkesinkinden uzun sana Kahkahalar arasında birkaç inilti, Gözyaşların Özge. Gözyaşların düştü annenin koynuna Annen artık sade bir gözyaşı oldu şu dünyada. Nasıl, Afiyette misin Özge Annen kustu bugün yine Safra safra öğürmeler Diazem Özge Annen artık bir diazem sadece Tek bir sözünü hatırlıyoruz ‘Ne olur ölme Özge’…   II.               Günaydın Özge Yatağında kokun saklıymış hala Annen dedi Özgem dedi Biz anlamadık tabi Sahi Nasıl kokardın sen eskiden özge? Şimdi çürümüş bir böbrek gibisin Sabahın 6 sında Buza kesmiş Beton bir aydınlatma direği. Karaciğerin kevgir olmuş özge Geçtiğin tüm sokaklar bir tırpan gibi saplanmış Ruhuna. Konargöçer düşlerin Korkudan bozma cesaretin Çadır kent kapısında Çıplak ...

Hiç unutmam o yarı şekerli Acı tatlı günleri... Sevdamı başka omuzlara yükleyip Gittiğim sonsuz karanlık geceleri. Sırtımda ağır bir ihanet taşıdım aylarca, Kalbime körpe bir kelepçe Sudan dışarda sadece boynum. Kısalıyordum gece bittikçe, Ve sanrılar alemine giriş Her şeyden hızlıydı ziyadesiyle... Hiç unutmam o yarı şekerli gülüşlerini Beni benden çok sevişlerini. Hiç unutmam, Bir türlü sevemediğim gözlerini. Sevsin diye çektiğim O sonsuz rezillikleri... Batuhan GEDİKLİOGLU